بررسی اثرات حفاظت عصبی آری پیپرازول در مدل سکته مغزی ترومبوامبولیک در موش صحرائی

سکته ی مغزی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر و معلولیتها در دنیا است که سالیانه هزاران نفر را مبتلا می سازد که در کشور ما نیز فراوانی بالایی را به خود اختصاص داده است. در میان بیماران سکته مغزی، 85-90 درصد موارد سکته در اثر ایسکمی ایجاد می شود که منشاً ترمبوامبولی داشته و اکثر گونه های مختلف سکته مغزی ایسکمیک در نتیجه انسداد شریان مغزی میانی (mca) و شاخه های آن رخ می دهند. پیش گیری و درمان سکته ی مغزی و میزان اثر بخشی آنها به طور کامل شناخته نشده است و دارای ابهامات زیادی است. آری پیپرازول یک پارشیال آگونیست گیرنده های 5ht1a d2 ,و 5ht2c و آنتاگونیست گیرنده های 5ht2a و 5ht7 بوده که در درمان بیماری های اسکیزوفرنیا، اختلالات دو قطبی (اپیزودهای حاد مانیک و mixed)، افسردگی ماژور و تحریک پذیری ناشی از اتیسم مورد استفاده قرار می گیرد. بر طبق مطالعات صورت گرفته آری پیپرازول دارای اثرات محافظت عصبی می باشد. بنابراین در این مطالعه بر آن شدیم تا اثرات آری پیپرازول را در مدل ترومبو امبولیک سکته مغزی بررسی کنیم. مدل ایسکمی مغزی جهت ایجاد سکته مغزی امبولیک توسط لخته از قبل آماده شده که به داخل (middle cerebral artery)mca تزریق می شود، ایجاد می گردد. آری پیپرازول 8 ساعت بعد از القا سکته مغزی، با دوزهای mg/kg1 ،2/5 و 5 در مدل حاد به صورت وابسته به دز و با دز mg/kg1 در مدل مزمن توانست به صورت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل سطح ایسکمی و ادم را کاهش دهد. همچنین دوزهای mg/kg2/5 و 5 به صورت معنی داری اختلالات حرکتی نورولوژیک را بهبود دادند. به علاوه دوز mg/kg5 توانست میزان تشنج را کاهش دهد. در کنار این اثرات، سطح mda را نیز در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. نتایج این مطالعه برای اولین بار نشان دادند که آری پیپرازول در مدل حیوانی سکته مغزی ترومبوامبولیک اثرات محافظتی بارزی ایجاد می کند.